nikto,nikogda obo mne i ne vspomnit,ne smozet i dobrogo slova skazatj...nikto moju smertj ne ostanovit,esli na4nu krovju ja istekatj...i na mogile moej obeliska,pustj daze prostogo,ne budet stojatj...i kazdiji proxoziji,navernoe,budet na xolmik nevzra4niji,bezdumno stupatj....du6a ze moja budet v pekle tomitsja,i v plamene adskom,stradaja sgoratj....o,boze,kak stra6no terjatj smisl v zizni...i stra6no vot-tak,molodim,umiratj....