4elovek strannim zverem stal,

On dolgo sudbu svoju proklinal

I dolgo tailsja vo mgle no4noj.

I ljudi no4ju sli6ali voj,

Voj volka,kotorij stonal.

Ot zlobi i straha glaza on skrival,

V no4i on riskal po lesu odin,

Zapah krovi ego stra6no manil,

Zazda i golod grizli ego du6u,

Vo rtu vizivali znojnuju su6u.

No vot ne viderzal volk,

I 4eloveka v les uvolok.

Dolgo vpivalsja v nego zubami,

Razrival ego tu6u svoimi klikami.

Volk ne viderzal i vzvil,

Zazdu goloda zabil...